Inspiracje:

/Film Ludzkie dzieci/

/Firefly – Episode 3: Our Mrs. Reynolds/

/Stephen King, Dzieci Kukurydzy  i chłopi z pochodniami w autorstwa wszelakiego/

Osoby Dramatu:

Żołnierz – prześladowany przez koszmarne sny bazujące na jego doświadczeniach w dżungli, dotyczące pobytu w szpitalu polowym M.A.S.H 4077 podczas kampanii południowoamerykańskiej i stopniowej amputacji prawej nogi, w wyniku postępującej, nieznanej choroby.

Naukowiec – radząca sobie z traumą niedoszłego gwałtu, chowająca się w badaniach i pracy specjalistka od nanotechnologii, nawiedzana przez wspomnienie szarej masy wyrywającej się spod jej kontroli w laboratorium i zabijającej jej męża.

Pilot – aktywista polityczny, starający się stworzyć nowy ruch oporu. Z powodu odmowy brania „czerwonych tabletek od rządu”. nękany postępującym rozkładem osobowości.

Medyk (NPC) – Znany na wschodzie biolog i weterynarz, wysłany w ramach biletu w jedną stronę, gdy władza odkryła, że jego badania wychodziły poza fazę testów na zwierzętach… Lekarz – psychopata, o sympatycznym na pierwszy rzut oka usposobieniu, lekko przerażający przy dokładniejszej obserwacji. Zainteresowany pozyskaniem płodu do badań dla Instytutu. Przeżycie matki i dziecka nie jest dla niego priorytetem. Rozmrożony już 10 lat, na miejscu spełnia rolę położnika.

Traper (NPC) – uchodźca z ameryki południowej, pałający ciepłą i szczerą nienawiścią do przedstawicieli władzy, a wojskowych w szczególności. Rozmrożony jako jeden z pierwszych, z powodu wywrotowych skłonności, pozbawiony dostępu do zaawansowanej technologii, większość podróży odbył pieszo. Dzięki temu (i szczęściu) jest prawdopodobniej najdłużej żyjącym i najbardziej doświadczonym traperem w okolicy. Współpracuje z Instytutem Biotechnologii (który jest jego bazą wypadową do wypraw w głąb dżungli).

1) Do Heaven

/W tle gra Faunts – High Expectations, Low Results/

Po załadowaniu się do łazika gąsienicowego, sprawdzenia listów przewozowych i skrzyń na pace, nasza dzielna ekipa ruszyła w drogę wzdłuż strefy rekultywacji. Jadą przez zielone sady i złote pola, na których trwają intensywne żniwa. Kombajny jeżdżą zbierając zmodyfikowane genetycznie odmiany zbóż (z których jeden podgatunek ma wyłapywać metale z ziemi i przechowywać je w swoich kłosach, podczas żniw elektromagnes w kombajnie oddziela źdźbła jadalne od trujących i usuwa te drugie). Ktoś bardziej spostrzegawczy zauważa pasące się na kilku polach pojedyncze kozy i krowy. Jedzą żarcie z puszek, które szybko zaczyna im się nudzić i próbują wciągnąć towarzyszy podróży w dyskusje o otaczającym ich świecie i opuszczonej Ziemi. W nocy przeżywają pierwsze spotkanie z miejscową fauną – po zaparkowaniu w polu jakiegoś farmera, łazik zostaje oblężony przez chmarę modliszek. Nie dostają się do środka, ale wywołują niemiły zgrzyt rozgniatanych ciał, gdy łazik rusza nad ranem.

Następne dwa dni są równie sielankowe, gracze nawet nie zauważają momentu w którym przekraczają Ren. Jedyne co im się rzuca w oczy to cielsko Aluminiowego Pożeracza Czerwi na poboczu drogi, który umarł w skutek porażenia prądem z Centralnej Lini przesyłowej – światłowodu i linii przesyłowej prądu ciągniętego wzdłuż drogi. Nad tym też przechodzą do porządku dziennego, jadąc dalej.

2) Heaven

/W tle gra Nigel Kennedy & Kroke – East Meets East/

Trzeciego dnia, przed zmrokiem, docierają do osady Heaven, zamieszkałej przez 62 dusze. W centrum osady znajduje się kościół zbudowany z blachy falistej. Jest najokazalszym budynkiem w okolicy. Pozostałe domostwa to mieszanina kontenerów mieszkalnych z spawaną blachą i zbijanymi deskami z miejscowych drzew. Graczy nikt nie wita z wyjątkiem paru głów wyglądających z domostw. Ponieważ drzwi kościoła są otwarte, w kierunku tym udaje się delegacja, podczas gdy pilot i żołnierz utrzymują łazik „na chodzie” na wypadek kłopotów. W międzyczasie zbiera się coraz większa grupa obserwatorów wracających z prac w polu.

Lokalny ksiądz jest typem biurokraty, przyłapują go gdy właśnie ślęczy nad raportem dla Administracji Centralnej dotyczącym miesięcznych zbiorów. Ekipa szybko dowiaduje się, kto naprawdę sprawuje rządy w tym mieście – niejaka Abigail i jej 4 przyrodnie córki. Ponieważ łazik przywiózł od dawna oczekiwane zapasy i części, miejscowi rozpoczynają imprezę mocno zakrapianą alkoholem. Z ekipy, wszyscy z biorą udział w zabawie na swój sposób. Tylko dla jednego z nich będzie to miał konsekwencje.

Nad ranem, skacowani pilot i traper postanawiają udać się na miejsce katastrofy skoczka – pilot chce na własne oczy zobaczyć, co go czeka. Obiecują wrócić w ciągu 3 dni. Zespół naukowo – medyczny odkrywa brak ciężarnej, której spodziewali się na miejscu, przypuszczają że opuściła domostwo z mężem parę dni przez ich przyjazdem. Żołnierz budzi się w łóżku z jedną z „córek” Abigail – jego obecną żoną. Próbę szybkiej ucieczki udaremnia brak łazika i teściowa.

Po wytężonych staraniach (błaganiach, narzekaniach, przekupstwach i groźbach), drużyna dowiaduje się o miejscu schronienia brzemiennej kobiety i jej męża – małej chatce myśliwskiej oddalonej niecały dzień marszu od Heaven.

Po drodze okazuje się że Ivan ma lekko psychopatyczne skłonności i podchodzi do swojej pracy dość przedmiotowo – każą mu przywozić płody martwych dzieci, więc to robi, dosłownie. Nie widzi żadnej winy w swoim postępowaniu i przekonuje graczy, że kładzie nacisk na przeżywalność matek – przeżycie obciążonego genetycznie i zdeformowanego dziecka ma dla niego drugorzędne znaczenie.

Na miejscu dochodzi do dość długich negocjacji, dotyczących dopuszczenie lekarzy do ciężarnej – jej zdenerwowany i uzbrojony mąż wyraża sprzeciw. Na ratunek rusza żołnierz i ku ogólnemu zaskoczeniu, uspokaja męża (choć reszta spodziewała się że go odstrzeli). Kobietę udaje się namówić na przeniesienie do wioski, w której będzie miała zapewnione komfortowe warunki porodu.

3) Poród

/W tle gra Seatbelts/Yoko Kano – Space Lion/

W wiosce tłum uzbrojonych wieśniaków czeka na drużynę. Czuć napięcie, dotyczące „tych z Instytutu, którzy przyjechali po dziecko”. Jak się okazuje, to nie pierwsza ciąża w tej osadzie, niestety poprzednie kończyły się poronieniem. Pojawiają się głosy (w tym najgłośniejszy Abigail), że przyjezdni przyjechali zabić matkę i ukraść dziecko. Poród jest długi i skomplikowany – według wstępnych badań płód będzie mocno zdeformowany i nie rokuje zbyt dużymi szansami na przeżycie. W nocy wracają zapowiedziani traper i pilot. Drużynowa naukowiec pacyfikuje Ivana, który chce zrobić cesarskie cięcie, zgarnąć dziecko i wiać. Nadzoruje całą operację i zajmuje się znajdowaniem zajęcia dla kobiet. Żołnierz uspokaja i pilnuje zgromadzonych przed domem mężczyzn. Nad ranem rozlega się krzyk radości na widok żywego dziecka. Niestety jest ono niepełnosprawne (cierpi na amforyzm i niewiadomą ilość niezdiagnozowanych jeszcze chorób… ale oddycha o własnych siłach)  Podczas gdy mieszkańcy wsi zaczynają świętować, ekipa namawia matkę na szybką ewakuację i przeniesienie do łazika, który ich zawiezie do Instytutu Biotechnologii, w którym matka z dzieckiem mają obiecaną pełną pomoc społeczną. Ruch ten zauważa wściekła Abigail, oskarżając przyjezdnych o porwanie i usiłowanie mordu. Na oskarżenia odpowiada żołnierz, przekonując tłum do swoich racji, wykazując jadowitość, złośliwość i małostkowość swojej teściowej. Zebrany tłum przypomina sobie wszystkie doznane przez lata upokorzenia i złośliwości. Ktoś podnosi pierwszy kamień, za nim lecą inne. Abigail upada. Nim tłum się orientuje, łazik rusza z trójką nowych pasażerów i oddala się od wioski na północny zachód w promieniach wschodzącego słońca.

—————–

Tym razem mechanika dała radę – co prawda nie było sytuacji konfliktu fizycznego (mimo mojego podpuszczania, gracze uznali że uzbrojony tłum to uzbrojony tłum), ale w dyskusjach, pyskówkach, handlu, badaniach medycznych i naukowych, sprawdziła się doskonale. Nadal brakuje mi paru rzeczy, ale da się je dorobić. Sesja została właściwie przerwana, planowałem grę na dłużej, ale przynajmniej dostałem czas na przemyślenie paru spraw dotyczących  nowo-narodzonego dziecka (którego udane narodziny było „nagrodą” dla drużyny za doskonałe poprowadzenie sprawy).

—————–

Nie wiem czy to wpływ egzaminów, pracy czy ogólnego stresu, ale wpadł mi pomysł na pozostałe dwie kolonizowane planety. Nawiązując do Nemezisowego ABC, nazwę je odpowiednio do zestawu na D i E (F już zajęte przez Ferrę).

Delta – planeta pustynna, na której przeżyć da się w wąskim pasku klimatu umiarkowanego do podbiegunowego. Planeta wybitnie zmilitaryzowana – z niewielkimi zasobami wody i żywności i założeniem bardzo kontrolowanego i stopniowego wypuszczania kolonistów. Niestety na statku poszło nie tak i otworzył wszystkie 500 000 kapsuł na raz (przy ekosystemie mogącym utrzymać 50 000 ludzi). Ludzie podzielili się na małe „plemiona” lub „polis”, skupione wokół miejscowych oaz, i utworzyli społeczności połączone siecią często sprzecznych powiązań i układów. Pas równikowy można przebyć podczas dwóch krótkich okien w roku. Koloniści zajmują się bardziej wybijaniem na wzajem niż współpracą. Gracze zaczęliby jako ekipa bardzo małej oazy (do 100 osób) zajmującej się rabowaniem okolicznych karawan…

Enigma – znowu planeta na której plan nie wypalił. Teraz w innym klimacie – horroru. Koloniści pierwszego rzutu założyli stałą kolonię po ciemnej stronie księżyca gazowego giganta. Jest tam atmosfera, woda w postaci płynnej oraz miejscowe formy życia po jasnej stronie. Kolonia rozwinęła się, założono kilka stałych placówek po obu stronach księżyca, aż pewnego dnia ludzie zaczęli znikać. Do dziś źródło tego fenomenu nie jest znane – ludzie wciąż żyją na statku orbitującym wokół Enigmy, a kolejne ekipy śmiałków są zrzucane na dół w nadziei znalezienia rozwiązania. Źródło (lub źródła) znikania zostałoby wspomniane w formie plotek i teorii naukowych. Celem graczy byłoby przeżycie.

W sumie dałoby to militarystyczną Deltę, horrorowatą Enigmę i przygodową Ferrę. Ale to plan na całe wakacje.